راز چشم‌ها...

امروز یه روز خوبه چون کلاس پیانو دارم و بی‌صبرانه منتظر تمریناتی ام که استاد برای این هفته می‌ده...

دلم گرفته اما این دل‌گرفتگی من روزهاست که همراهمه و دیگه شده مثل یه درد دائم برام... غم نبودن زهرا، تنها موندن مامان‌خانم و روز‌های زندگی که همیشه یه برگ نا خوش هم برای آدم رو می‌کنه باعث می‌شه این دل‌گرفتگی گاهی بهم فشار بیاره....

****

دیروز یه دوستی یه تمرین سه حرکتی بهم یاد داد که یه آکورده ثابت توی صداهای بم به حساب میاد و یکی از پایه‌های خیلی از قطعاته... حتی قطعه خواب‌های طلایی و من اون قدر دیروز این حرکت رو تمرین کردم که دستم درد گرفته بود...

****

این روزها باز فکر  فروختن خونه و خرید خونه بزرگ‌تر  افتاده به سرمون... البته یه کم بیشتر از فکره و این بار تصمیم جدیه... چند روزیه که سایت دیوار رو چک می‌کنیم برای پیدا کردن مورد‌های مناسب اما اون قدر قیمت‌ها هنوز بالاست که...، همین روزهاست که من و آقای همسر راه بیافتیم برای دیدن خونه‌های مختلف... و البته پای مشتریا هم برای دیدن خونه‌مون باز بشه به آپارتمان نقلی و دوست ‌داشتنیمون... هر کس واقعا خونه ما رو بخره خیلی خوش‌به حالشه چون واقعا خیلی خونه دوست داشتنی‌ای بوده برامون ...

****

بعضی از آدما هستند که وقتی نگاهشون می‌کنی لباشون پره عطر خنده و رضایته اما ته نگاهشون یه چیز غریبیه... بعضی از آدما اون قدر چشماشون پر رازه که آدم دلش می‌خواد براشون یه عالمه داستان بسازه... این روزها خیلی با این حس لب پر لبخند و چشم‌های پر راز آشناتر شدم.

دیروز یکی از همکارا بهم گفت حالت چشمات داره عوض می‌شه و شاید عینک داره این کار رو با چشمات می‌کنه... به چشمام توی آینه نگاه کردم... دقت کردم... حالت چشمام عوض نشده، اما حس می‌کنم اون قدر توی فراز و نشیب‌های زندگی درد‌هایی رو فروخوردم که چشمام پر از حرف شده...

یه جایی خوندم نوشته بود:

بهم گفت خیلی توی زندگی اذیت شدی؟ گفتم چه طور مگه؟ گفت آخه قشنگ می‌خندی...

یاد خودم افتادم... آخه خیلی‌ها بهم می‌گن قشنگ می‌خندی